7 Şubat 2011 Pazartesi

DOĞADAKİ SON ÇOCUK

"Doğadaki son çocuk" şu anda okumakta olduğum kitap. Çevre ile ilgili endişelerimin pek çok duyarlı insan gibi maksimuma ulaştığı bir dönemde, bir de anne olunca çevre ve çocuğumla olan endişelerim de katlanarak artıyor. Ben de pek çok anne gibi kendi çocukluğumu düşünüyor ve büyük şehirde apartmanda yaşayan kendi çocuğumun hayatını kendi çocukluğumla kıyaslıyorum. Köyde büyüyen şanslı bir çocuk olan ben, aynı hayatı kızıma yaşatamıyorum. Ama elimden geldiğince kızımın çevresindeki bitki ve hayvanlar ile temas kurmasını sağlamaya çalışıyorum.
Kızım biraz büyüyüp O'nu parklara çıkarmaya başlayınca, hepimizin çok tanıdık olduğu "park anneleri arkadaşlıkları" da kuruluyor. Şunu fark ettim ki, anneler çocukları hasta olacak endişesiyle toprakla oynamalarına, çıplak ayakla toprağa basmalarına, yağmurda dışarıda dolaşmalarına vb. izin vermiyorlar. Anneler çeşitli hayvanlardan korkuyorlar ve bu korku da aynen çocuklarına iletiliyor...
Çevre ile temasları engellenen çocuklar daha tedirginler, kaydıraklara tek başlarına tırmanamıyorlar veya kendi başlarına oyun kurmada da zorluk yaşıyorlar...
Bu kitap işte tam da benim yaşadıklarımı yaşayan ve araştıran bir bilim adamının kaleminden. Okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. TÜBİTAK yayınlarından çıkan kitabın ücreti ise yanlış hatırlamıyorsam 9-10 TL.
http://www.tubitak.gov.tr/sid/528/cid/18457/index.htm;jsessionid=39F3BD6D48AACD6F06D15674A3F0215C
"Çocuklarının doğayla anlamlı bir bağ kurmadan büyüyen bir kuşağa ait olmasını istemeyen anne babaların başucu kitabı olan Doğadaki Son Çocuk, tüm dünyada hızla yayılan doğaya dönüş hareketinin biçimlenmesinde ve yaygınlaşmasında önemli roller üstlenmiş bir kitap. Richard Louv Doğadaki Son Çocuk’ta çocuklarda ve gençlerde obezite, dikkat bozukluğu, depresyon gibi vakalarda büyük artış yaşanması ile çocukların yaşamında doğanın giderek daha az yer alması arasında bir ilişki olduğunu örneklerle kanıtlarken aynı zamanda içinde bulunduğumuz bu durumu tersine çevirebilecek bir yol haritası sunuyor. Etkileyici ve sürükleyici bir üslupla kaleme alınan Doğadaki Son Çocuk’u yayımlarken özellikle anne babaların bu kitabı ellerinden düşüremeyeceklerine inanıyoruz.
“Doğadaki Son Çocuk, doğada zaman geçirmenin çocukların sağlığını geliştirebileceği, yaratıcılıklarını teşvik edebileceği, düşünme yetilerini keskinleştirebileceği ve çevreye karşı duyarlı olmalarına yardım edebileceği inancını paylaşan birçok farklı ilgi grubunu bir araya getirdi.”
— John Flicker; National Audubon Society başkanı" yukarıdaki bağlantı sayfasından alıntı.



2 yorum:

  1. Kitabı ben de okudum yaptığım işle ilgili olduğu için. Bazı açılardan ürkütücü gerçekten. Çok özenli bir çalışma yapmış yazar...

    YanıtlaSil
  2. Evet ben düşündükçe üzülüyorum. Yani bireysel olarak çevreyi korumak adına yapabileceklerimi yapıyorum, bireysel olarak bile büyük bir katkı olduğunu düşünüyorum....ama çocukları doğayla bütünleştirmek günümüzde gerçekten çok zor..

    YanıtlaSil